പരീക്ഷകൾ (repost)

ഇന്റേണൽ അസ്സസ്മെന്റിലെ അവസാന പരീക്ഷയും കഴിഞ്ഞു.വലിയൊരു
ഭാരമൊഴിഞ്ഞമനസ്സോടെ ജീവൻ ഹോസ്റ്റൽ റൂമിൽ വിരിച്ചിട്ട ചൌക്കാളത്തിൽ
വെറുതെ അല്പസമയം കിടന്നു.ഏതാനും ആഴ്ചകളായി ഇടവിട്ടുള്ള പരീക്ഷകൾ
കാരണം മനസ്സിന്റെ സ്വസ്ഥത നഷ്ടപെട്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു.ഇത്രയും കാലം
ഒരു പാട്ടു കേൾക്കുകയൊ സിനിമകാണുകയൊ എന്തിന് ജാലകം തുറന്നു പുറ
ത്തെയ്ക്കൊന്ന് നോക്കുകയോ ഉണ്ടായില്ല.പരീക്ഷയുടെ ടെൻഷൻ അത്ര
ക്കുണ്ടായിരുന്നു.പ്രത്യേകിച്ച് അനാട്ടമി എന്നസബ്ജക്ട്,മെഡിക്കൽ കോളെജിൽ
കയറിയകാലം മുതലെ ജീവനുൾപെടെയുള്ളവിദ്യാർത്ഥികളുടെ പേടിസ്വപ്നമായിരുന്നു.
വിഷയത്തിന്റെ സങ്കീർണ്ണതയും വൈവിധ്യമാർന്നപരീക്ഷാരീതികളുംസർവോപരി
വിചിത്രസ്വഭാവക്കാരായ അധ്യാപകരും ഏതൊരാളുടെയും ഉറക്കം കെടുത്തും...
ഇതു കൂടാതെ ഒരുപ്രേതഗൃഹം പോലെ ജഡിലമായതും പുരാതനവുമായ അനാട്ടമി ഹാളും.
ഈകെട്ടിടത്തിന് ഒരു നൂറ്റാണ്ട് പഴക്കമെങ്കിലും കാണും.തുടക്കത്തിൽ ഇതൊരു ടി.ബി.സാനിറ്റോറിയ
മായിരുന്നു.അന്ന് അസംഖ്യം രോഗികൾ മരിക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രം ഇവിടെ വന്നു കിടന്നു.
ഇന്നിവിടെ മരിച്ചവർ മാത്രമെ വരുന്നുള്ളൂ.വരുന്നവരത്രയും ഫൊർമലിൻ നിറച്ച കഡാവർ
ടാങ്കിൽ വിശ്രമിക്കുന്നു.അവിടെ നിന്ന് ഊഴമനുസരിച്ച് വൈദ്യവിദ്യാർഥികളുടെ ഡിസക്ഷൻ
ടേബിളിലേക്ക്..ഇപ്പോൾ ഡിപ്പാർട്ടമെന്റ് ഭരിക്കുന്നത് ഡോ:സുവർണ്ണയാണ്.കീഴ് ജീവനക്കാ
രെയും ഒരുകൂട്ടം വിദ്യാർത്ഥികളെയും ഒരൊറ്റ നോ ട്ടം കൊണ്ട് നിലക്കു നിർത്തുന്നവർ..കിരീ
ടം വയക്കാത്ത ക്ലിയൊപാട്ര..
അവരുടെ ദേഹത്തുള്ള ഒരേയൊരു ആ‍ഭരണംഒരുസ്വർണ്ണ
കല്ലു മൂക്കുത്തിയാണ്.പേരിനെ അന്വർഥമാക്കുന്ന ശരീരത്തിലെ ഒരേയൊരു സ്പോട്ട്.
അവർ അപൂർവ്വമായി ചിരിക്കുമ്പോഴൊക്കെ മൂക്കുത്തി വെട്ടിതിളങും.അവർ കോപിക്കുമ്പോൾ
അതു ജ്വലിക്കും.വിദ്യാർത്ഥികളിലാരെങ്കിലും അനു
സരണകേട് കാണിച്ചാൽ , സഹപ്രവർത്തകർ ആരെങ്കിലും മറുത്ത് പറഞ്ഞാൽ, വഴിതെറ്റി
ഒരു പൂച്ചയൊ കാക്കയൊ അതു വഴിവന്നാൽ ..തൊട്ടതിനും പിടിച്ചതിനുമൊക്കെ അവർ
കോപിച്ച് കൊണ്ടിരുന്നു.അതെ അവരുടെമൂക്കുത്തി സദാജ്വലിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു....
കറുത്ത് പൊക്കം കുറഞ്ഞ ഒരുസ്ത്രീ ആയിരുന്നു അവർ.പക്ഷെഅവരുടെ ആജ്ഞാ‍ശക്തി
നിറഞ്ഞവ്യക്തിത്വത്തിനു മുന്നിൽ ഭാവി ഡോക്ടർ മാർ കുഞ്ഞാടുകളെ പോലെ പരുങി.പരീക്ഷകൾ
കൊണ്ടും അസൈന്മെന്റുകൾകൊണ്ടും വിദ്യാർഥികളെ ഇത്രയേറെ ബുദ് ധിമുട്ടിക്കുന്ന മറ്റു ഡിപ്പാർട്ട്
മെന്റുകൾ വേറെയില്ല.നീരസം തോന്നുന്നവരുടെ നേർക്ക് തൊടുക്കുവാൻ അവരുടെ കൈയിൽ അനാട്ടമിയുടെ
ആചാര്യന്മാരെ പോലും കുഴക്കുന്ന ചോദ്യ ശരങൾ സ്റ്റോക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു.തിയറി-പ്രാക്റ്റിക്കൽ-ഓറൽ
തുടങിയകൺ വെൻഷനൽ രീതികൾക്ക്പുറമെ അവർ ചിലപ്പൊൾ സർപ്രൈസ് ടെസ്റ്റുകളും നടത്താറുണ്ട്.
ഇത്തരം സന്ദർഭങളിൽ ഡോ: സുവർണ്ണ തന്നെ നേരിട്ട് അനാട്ടമി ഹാളിലേക്ക് എഴുന്നള്ളും.അവർ നേരെ
ഡിസക്ഷൻ നടന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഏതെങ്കിലും ടേബിളിനെ സമീ‍പിക്കും.ഡിസക്റ്റ് ചെയ്ത് വച്ചിരിക്കുന്ന
ഭാഗങൾഓരോന്നായി കാണിക്കുവാൻ ആവശ്യ പെടും.തലങും വിലങും ചോദ്യങൾ ചോദിക്കും.ശകാരിക്കും.
കളിയാക്കും.ഒരു ടേബിളിനെ മൊത്തമായി തോല്പിക്കുകയോജയിപ്പിക്കുകയൊ ചെയ്യും.
വർഷാവസനത്തിൽ വിജയം നിശ്ചയിക്കുന്നതിൽ ഓരോ പരീക്ഷകളും പ്രധാനമാണ്.അത്തരം ഒരു പരീക്ഷയാണ്
ഇന്നു കഴിഞ്ഞത്-സ്പോട്ടിംഗ് എക്സാം.അനാട്ടമി ഹാളിന്റെ നാലു ചുവരുകളൊട് ചേർത്തിട്ടിരിക്കുന്ന
പത്തിരുപത്തഞ്ച് ടേബിളുകളിലായി വലിയ ട്രേകളിൽ ഡിസക്ട്ചെയ്ത് നിരത്തിവെച്ചിരിക്കുന്ന ബോഡി പാർട്സ്
ആണ് സ്പോട്ടേഴ്സ്.ഒരു രക്തകുഴലിലോ ,നാഡിഞരമ്പിലോ.ചെറിയൊരുപേശിയിലൊ മൊട്ടുസൂചിയിൽ
ഒരു ഫ്ലാഗ് കുത്തിവച്ചിട്ടുണ്ടായിരിക്കും.ഈഭാഗമാണ് ഐഡന്റിഫൈ ചെയ്യേണ്ടത്.കൂടെ യുള്ളചോദ്യത്തിന്
ഉത്തരം എഴുതുകയും വേണം.എല്ലാത്തിനും കൂടി ഒരുമിനിറ്റ് സമയം മാത്രം.അതുകഴിഞ്ഞാൽ ബെൽ
മുഴങും.അപ്പോൾ അടുത്ത ടേബിളിലെക്ക് നീങണം .അങിനെ എല്ലാ ടേബിളും ഒരുവട്ടം വലം വക്കുമ്പോൾ
കൃത്യം ഇരുപത്തഞ്ച് മിനിറ്റ് കഴിയും.അതോടെ നീണ്ട ബെൽ മുഴങി പരീക്ഷ അവസാനിക്കുന്നു.വളരെ മനസ്സാ
ന്നിധ്യം വേണ്ട ഒരു പരീക്ഷയാണ് ഇത്. പലപ്പോഴുംകാണാപാഠം പഠിക്കുന്നവർ ഇവിടെ തോൽക്കുന്നു.കാണാതെ പഠിക്കു
ന്നതെല്ലാം നേരിട്ട് കാണുമ്പോൾ അവർക്ക് മനസ്സിലാകാതെ പോകുന്നു.
ജീവനു ഇന്ന് ഒന്നാം നമ്പർ ടേബിളിൽ തന്നെ യായിരുന്നു ആദ്യത്തെ ഊഴം .മേശപുറത്തിരിക്കുന്ന ട്രേയിൽ ഇരിക്കുന്നത്
കൈയിലെ ഒരു അസ്ഥി ഖണ്ഡമാണ്.അതിൽ ചാലുപോലെയുള്ള ഒരു ഭാഗം മാർക്കു ചെയ്തിരിക്കുന്നു.തിരിച്ചറി
യേണ്ടത് ഈ ഭാഗമാണ്.ശരീരത്തിൽ അതു വഴി പോകുന്ന നാഡി ഞരമ്പുകൾ ഏതെന്നതാണ് ഉപചോദ്യം.തൃപ്തികരമായ
ഉത്തരം എഴുതുവാൻ പെട്ടെന്ന് സാധിച്ചു.സമാധാനത്തോടെ തലയുയർത്തി ഇടം വലം നിൽക്കുന്നവരെ നോക്കി.ഇടത്ത്
25-ാ‍ നമ്പർ ടേബിളിൽ നിൽക്കുന്നത് റീജയാണ്.നിറഞൊഴുകുന്ന കണ്ണുകൾ തൂവാല കൊണ്ട് തുടക്കുന്നതു കണ്ടു.
ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ചോദ്യങൾ റീജയെ എപ്പോഴും കരയിക്കുന്നു.വലത്ത് രണ്ടാം നമ്പർ ടേബിളിൽ സുധീർ ഉത്തരം
എഴുതികഴിഞ്ഞ് ആശ്വാസത്തോടെ നിൽക്കുന്നു.പെട്ടെന്ന് ബെൽ മുഴങി.ജീവൻ രണ്ടാം ടേബിളിലേക്ക് നീങി.ജീവൻ
നിന്നിരുന്നേടത്തേക്ക് റീജയും.രണ്ടാം ടേബിളിൽ നെടുകെ പിളർന്ന ഹൃദയമാണ് വച്ചിരിക്കുന്നത്.ഫ്ലാഗ് കുത്തിവച്ചിരി
ക്കുന്നത് ബൈകസ്പിഡ് വാൽ വിലും.ആചോദ്യത്തിനും എളുപ്പത്തിൽ ഉത്തരമെഴുതി.വലത്ത് വശത്തേക്ക് ഇടം
കണ്ണിട്ടു നോക്കി.മൂന്നാംടേബിളിൽ സുധീർ പരിഭ്രമത്തോടെ മുന്നിലിരിക്കുന്ന സ്പോട്ടറിൽ തിരിഞും മറിഞുംനോക്കുകയാണ്.പെട്ടെന്ന്
ബെൽ മുഴങി. ജീവൻ മൂന്നാം ടേബിളിലേക്ക് ആശങ്കയോടെ നീങി.അവിടെ ട്രേയിലിരിക്കുന്ന ശരീരഭാഗം തിരിച്ചറിയാൻ
പോലും ജീവനു കഴിഞ്ഞില്ല..എല്ലാം കൂടികുഴഞ്ഞ് പഴന്തുണി പോലെ..എങ്കിലും അവസാന ബെൽ മുഴങുമ്പോൾ മനസ്സിൽ
പരീക്ഷനന്നായിചെയ്യാൻ കഴിഞ്ഞതിന്റെ സംതൃപ്തിയായിരുന്നു. കണ്ണുകൾ ചുവന്നിരുന്നെങ്കിലും റീജയുടെചുണ്ടിലും പുഞ്ചിരി
കണ്ടു.

വിഷു സ്പെഷ്യൽ

ഹൈ വെയിൽ നിന്ന് പടിഞ്ഞാറ് തിരിഞ്ഞ് ഇരിങാലക്കുട പോകുമ്പോൾ
ഇരു വശവും മിക്കവാറും ഒരോവീട്ട് മുറ്റത്തും കണികൊന്നകൾ പൂത്ത് നിൽക്കുന്നതു കാണാം.
വഴിക്കിരുപാടും ജ്വല്ലറി ഷോറൂമുകൾ തുറന്നിരിക്കുന്നതു പോലെ തോന്നും.വിലവിളംബരത്തിന്
സെയിത്സ് മാനോ റേറ്റ് ടാഗോ ഇല്ലാത്ത പ്രകൃതിയുടെ സ്വന്തം സ്വർണ്ണ പതക്കങൾ..
വസന്താഗമനം ഇത്രയേറെ ആർത്തു ഘോഷിക്കുന്ന മരങൾ വേറെയുണ്ടോ കേരളത്തിൽ എന്ന് സംശയമാണ്
(മനോഹരിയായ വാകയേയും,മണിമരുത്,മുരിക്ക് തുടങിയവൃക്ഷറാണിമാരെയും മറന്നു കൊണ്ടല്ല ഇതു പറയുന്നത്.)
ഇത്തവണ കണികൊന്നകൾ പതിവിലും നേരത്തെ പൂത്തിരിക്കുന്നു..കുംഭമാസിൽ തന്നെ
പതിവായി പൂക്കുന്ന മുറ്റത്തെ കണികൊന്നയെ ശകാരിച്ച് കൊണ്ട് സുഗതകുമാരി പണ്ടൊരിക്കൽ
എഴുതിയ കവിതയാണ് ഓർമ്മവരുന്നത്.മീനമെത്തുമ്പോഴേക്കും‘ ധാടിക്കാരിയായ‘ ഈ കൊന്ന
അടിമുടി ആഭരണങൾ വാരിച്ചാർത്തി”ആരൊക്കെ ചൊടിക്കിലും പൊന്നു കിങിണി കൂട്ടം കാറ്റത്ത്
വാരിചിന്നി ചിരിതൂകുമത്രെ! എന്തൊരു ധാരാളിത്തം!! രാത്രിയാകുമ്പോഴൊ
“പൂത്തുലഞ്ഞൊരാ ചില്ല ചാർത്തുകൾക്കിടയിലൂ
ടോർത്ത് നില്പതുകാണാം വെളുത്തവാവിൻ തിങ്കൾ
വിഷുവിന്നിനിയുമുണ്ടേറെ നാളുകൾ,ഇവൾ
വിഷമിപ്പിക്കും നമ്മെ...”
പിന്നെ ,പേടിച്ച പോലെ വിഷുവെത്തുമ്പോൾ”പൊന്നിൻ മോടിയൊക്കെയും മാറ്റി പൂവില്ലാതിലയില്ലാതങനെ
നിൽക്കുകയാണ് മുറ്റത്തെ കണികൊന്ന.ഇത്രയുമായപ്പോൾ, ശകാരിക്കാൻ വീട്ടു കാരും കൂടുന്നു.:“വെറുമസത്താണിവൾ’
മുറ്റത്ത് തിമർത്തു നിൽക്കിലും നാളെ കണിവെക്കുവാൻ വിലക്കിനി പൂവു വാങണം പോലും!!“
ഈ വർഷം കണികൊന്നകളെല്ലാം കാലേകൂട്ടി പൂത്തതു കൊണ്ട് കടയിൽ പോലും കണിപൂക്കൾ കിട്ടുമോയെന്ന്
സംശയമാണ്.!

മണ്ണും മരങളുമായി ഇടപഴകി,ചുറ്റുപാടുകളൊട് ഇണങി ജീവിക്കുന്ന ഒരാൾ ക്ക്
പ്രകൃതിയുടെ മാറിവരുന്ന ഈ ഋതു ബോധം അനുഭവത്തിലുള്ള ഒരു കാര്യമാണ്. ഇതിന്റെ ജ്യോതി
ശാസ്ത്രം അല്പം സങ്കീർണ്ണമാണ്.ക്രാന്തിവൃത്തവും ഖഗോള മധ്യരേഖയും സംഗമിക്കുന്ന വിഷുവബിന്ദുവിന്
നിരവധി സംവൽ സരങൾ കൂടുമ്പോൾ സംഭവിക്കുന്ന സ്ഥാന ചലനമാണ് ഇതിന് കാരണമായി പറയുന്നത്
ഇതു മൂലം പതിവായി പറഞ്ഞ് വരുന്ന തിയ്യതികൾ ക്ക് മുൻപേ ഋതുക്കൾ ആരംഭിക്കുന്നതായി തോന്നും.
പലരും കരു തുന്നതു പോലെ കണികൊന്ന (cassea fistula) നമ്മുടെ നാട്ടിൽ മാത്രമല്ല കാണപെടുന്നത്.ഇംഗ്ലണ്ടിൽ ഇത് laburnum ആണ്.
. ഗോൾഡൻ ഷവർ ട്രീ എന്നും ഇത് അറിയപെടുന്നു.വിദേശിയായ കണികൊന്നക്ക് ഇന്ത്യൻ ലാബേർണത്തേക്കാൾ
വലിപ്പമേറിയപൂക്കളാണ് ഉള്ളത്.അതു കൊണ്ട് ആകെയുള്ള ആനച്ചന്തമേറും.പാരമ്പര്യത്തിനെ (genetics) പരിത
സ്ഥിതി എങനെ സ്വാധീനിക്കുന്നു എന്നതിന് ഉദ്ദാഹരണമാണ് ഒരേ സ്പീഷിസിൽ പെട്ട സസ്യങൾ ക്ക് ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായി
കാണുന്ന ഈവ്യത്യാ‍സം. ഉദ്ദാ ഹരണത്തിന് നമ്മുടെ നാട്ടിൽ മുറ്റത്ത് ഒരു ഓഷധിയായി നട്ടു നനച്ച് വളർത്തുന്ന തുളസി
ആഫ്രിക്കൻ മണ്ണിൽ കൊണ്ടുപോയി നട്ടാൽ ഒരു ചെറിയമരമായി തന്നെ വളരുമെന്നാണ് കണ്ടിട്ടുള്ളത്.
ഈയിടെ ഒരു വനയാത്രക്ക് അവസരമുണ്ടായി(“ആദിമ സ്മൃതികളിലേക്ക് ഒരു വനയാത്ര “ എന്ന പേരിൽ അനതിവിദൂരമായ
ഭാവിയിൽ ഒരു പോസ്റ്റ് പ്രതീക്ഷിക്കാം).അതിരപ്പിള്ളിയിൽ നിന്നും കിഴക്കോട്ട് പത്തമ്പതു കിലോമീറ്റർ ഉൾ
വനങളിലൂടെ ഒരു യാത്ര.കാട്ടിലും കണികൊന്നകൾ പൂത്തു നിൽക്കുകയാണ്.പക്ഷെ നാട്ടിലെ ശോഭ തോന്നുന്നില്ല.
പച്ച നിറമുള്ളകാൻ വാസിൽ ,ബ്രഷ് മഞ്ഞച്ചായത്തിൽ മുക്കി ആരോ അങിങ് കുടഞ്ഞതായെ തോന്നൂ.പാൻഢവരുടെ
വനവാസ കാലമാണ് ഓർമ്മവരുന്നത്.അവർ വനത്തിനുള്ളിൽ കുടിൽ കെട്ടിതാമസിക്കുമ്പോൾഅരുകിൽ പൂത്ത് നിന്നിരുന്ന
കണികൊന്ന ആകുടിലിനു മേൽ സ്വർണ്ണ കനിഷ്കങൾ ചൊരിഞ്ഞ് കൊണ്ട് ഇതാ ഒരു രാജ കൊട്ടാരമെന്ന് കളിയാക്കി
പോലും.ശരിക്കും ഒരു സ്വർണ്ണ മഴ മരം (golden shower tree) തന്നെ ആണ് കണികൊന്ന.!

ദ ലാസ്റ്റ് ഫ്രെയിം-3(ലഗാൻ,അനന്തരം)

7.ലഗാൻ.
ഇസ് ഐതിഹാസിക് ജീത് കെ ബാത് ഭീ ഭുവൻ കാ നാം ഇതിഹാസ് കീ പന്നോം മെ കഹി ഖൊ ഗയീ..(ഈ ഐതിഹാസിക
വിജയത്തിനു ശേഷം ജീവന്റെ നാമം ചരിത്രതാളുകളിലെവിടെയോ നഷ്ടമായി..). ഘന ഗംഭീരമെങ്കിലും നേർത്ത വിഷാദ
സ്പർശമുള്ള വാക്കുകൾ..സ്ക്രീനിൽ നായകനായ ഭുവന്റെ ഇരു വശവും ഒരു ഫോട്ടൊയിലെ ന്ന പോലെ അണിനിരന്നു
നിൽക്കുകയാണ്-ദോത്തിയും മുറിക്കയ്യൻ ബനിയനും തലയിൽ കെട്ടു മൊക്കെയായി തലയെടുപ്പോടെ ആ ഗ്രാമീണ സംഘം.
അതെ,ആദ്യത്തെ ഇന്ത്യൻ ക്രിക്കറ്റ് ടീം..!! “....എവിടെയോ നഷ്ടമായി“ എന്ന വാക്കുകൾക്കൊപ്പം ദേശഭക്തി, ഫ്രെയിം ഇട്ട ഈ ചിത്രം
ഒരു മഴപെയ്ത്തിൽ, ജലകണങൾവീണ കണ്ണാടിചില്ലിലെന്നപോലെ അവ്യക്തമായി മെല്ലെ ഫെയ്ഡ് ഔട്ട് ആകുന്നു..
മനോഹരമായ സിനിമയുടെ അതി മനോഹരമായ അന്ത്യം..! സിനിമ അവസാനത്തോടടുക്കുമ്പോൾ , ഇതെങിനെ ചരിത്രമാകും ? ഇത്
സുന്ദരമായ ഒരു നുണ മാത്രം എന്ന് ആരെങ്കിലും മനസ്സിൽ പറയുന്നുണ്ടെങ്കിൽ അവർക്കുള്ള മറുപടി കൂടിയാണ് അമിതാഭ് ബച്ചന്റെ
മുഴങുന്ന ശബ്ദത്തിൽ നാം കേൾക്കുന്ന അശരീരി..
സിനിമയുടെ തുടക്കത്തിൽ ഗ്രാമീണരെ ആഹ്ലാദനൃത്തമാടിപ്പിക്കുകയും പിന്നെ നിരാശയുടെ നിഴൽ വീഴ്ത്തികൊണ്ട് കടന്നു പോകുകയും
ചെയ്ത മഴമേഘം ,വാശിയേറിയ ക്രിക്കറ്റ് മത്സരത്തിനൊടുവിൽ ബ്രിട്ടീഷ് കാർക്കെതിരെ ത്രസിപ്പിക്കുന്ന ഒരുവിജയം നേടിനിൽക്കുന്ന
ഉന്മത്തമായ നിമിഷങളിൽ ജനക്കൂട്ടത്തിനുമേൽ മംഗളവർഷമായി പെയ്ത് വീഴുന്ന കാഴ്ച്ച നമ്മളെയും ആ ഹർഷോന്മാദത്തിൽ
പങ്കാളികളാക്കുന്നു..ഈ കളി നമ്മളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഒരു ഫ്രീഡം ഫൈറ്റ് തന്നെ ആയിരുന്നല്ലൊ
.ഭുവൻ ടീം ക്യാപ്റ്റൻ മാത്രമല്ല സമരവീര്യം നിറഞ്ഞ നേതാവും.!
വേനൽ വറുതിയിൽ കൃഷി നഷ്ടത്തിലായ ഗ്രാമീണർക്ക് നികുതി(ലഗാൻ)ഇളവ് ചെയ്തു കൊടുക്കുന്നതിനു വേണ്ടിയായിരുന്നു ഭുവനും
സംഘവും കാന്റോണ്മെന്റിലെ ബ്രിട്ടീഷ് ഉദ്യോഗസ്ഥനെ കാണാൻ എത്തിയത്.യാദൃശ്ചികമായ സംഭവങൾക്കൊടുവിൽ ഒരു ക്രിക്കറ്റ് കളിയിൽ
ബ്രിട്ടീഷ് ടീമിനെ കളിയിൽ തോല്പിക്കേണ്ട ഭാരിച്ച ഉത്തരവാദിത്തം ഏറ്റെടുത്താണ് ഭുവൻ മടങുന്നത്.ക്രിക്കറ്റ് കളിയുടെ എ ബി സിഡി അറിയാത്ത
ഗ്രാമീണരെ വച്ചാണ് ഭുവൻ ഈ ലക്ഷ്യം നേടേണ്ടത്.! ജയിച്ചാൽ ഗ്രാമീണർക്ക് ആവർഷത്തെ കം പ്ലീറ്റ് നികുതിയിള വ്.തോറ്റാലൊ മൂന്നിരട്ടി നി
കുതി ഭാരം . ഭാരിച്ച ഈ ദൌത്യത്തിനു മുന്നിൽ പതറാതെ അദ്ദേഹം എങിനെ ഗ്രാമീണരിൽ ആത്മവിശ്വാസവും ഉത്സാഹവും പകരുന്നുവെന്നും
തികച്ചും സാധാരണക്കാരായ അവരിൽ നിന്നും മികച്ച ഫീൽഡറെയും സ്പിന്നറെയുമൊക്കെ എങിനെ ,ഒരു യഥാർഥ നേ
താവിന്റെ സഹജമായ ഉൾക്കാഴ്ചയോടെ കണ്ടെത്തുന്നു വെന്നുമൊക്കെ വളരെവിശ്വസനീയമായി അവതരിപ്പിക്കുന്നിടത്താ‍ണ് സംവിധായ
കനും സ്ക്രിപ്റ്റ് റൈറ്ററുമായ അശുതോഷ് ഗാവ് രേക്കറുടെ കഴിവ് നമ്മൾ കാണുന്നത്. വഴിയരുകിൽ മുന്നു കമ്പുകൾ ഒടിച്ചു കുത്തി , മടലു കൊണ്ട്
ഒരു ബാറ്റും ഒരു റബ്ബർ പന്തു മായി നിന്നാൽ നിമിഷങൾ കൊണ്ട് നിങൾക്ക് ഒരു ടീമിനേയും ഏതാനും കാഴ്ചക്കാരെയും സൃഷ്ടിക്കാൻ ഒരു
പ്രയാസവുമില്ലാത്ത ഇന്ത്യയെ പോലൊരു രാജ്യത്ത് ഇത്തരമൊരു വിഷയം സിനിമയാക്കുമ്പോൾ അതൊരു ക്രൌഡ് പുള്ളർ ആയിരിക്കുമെ
ന്നതിൽ സംശയമൊന്നും വേണ്ട.പക്ഷെ ഈ വിഷയത്തെ നോക്കികാണുന്നവ്യത്യസ്തമായ ഏംഗിളും വ്യതിരിക്തമായ സൌന്ദര്യ ബോധവും ആണ്
അശുതോഷിനെ പ്രേക്ഷകർ പ്രതീക്ഷയോടെ ഉറ്റു നോക്കുന്ന ഒരു സംവിധായനാക്കിമാറ്റുന്നത്.
8.അനന്തരം: അടൂർഗോപാലകൃഷണന്റെ സിനിമകളിൽഎനിക്ക് പ്രിയപെട്ടത് അനന്തരം തന്നെ. .ആ സിനിമ റിലീസ് ആകുന്ന കാലത്ത് ഞാൻ
ഒരു സ്കൂൾ വിദ്യാർഥിയാണ്.
പത്തിരു പതു വർഷത്തിനിപ്പുറവും,ഇപ്പോഴും എന്റെ മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞുവരുന്നു,അതിലെ പലഫ്രെയിമുകളും .
അടൂരിന്റെ ക്രാഫ്റ്റ് മാൻ ഷിപ്പ് മുഴുവനും എടുത്ത് കാണിക്കുന്ന സിനിമയാണ് അനന്തരം.ഇതിൽ ഒരു കഥ തന്നെ പരസ്പര വൈരുദ്ധ്യങളോടെ
രണ്ട് തവണ പറയുന്നു അദ്ദേഹം. അജയൻ എന്ന യുവാവിന്റെ കഥ . ആദ്യ കഥയിലെ കാമുകി ,രണ്ടാമത്തെ കഥയിൽ ചേട്ടന്റെ ഭാര്യയാണ്.
പിന്നെയുമുണ്ട് ഒരു പാട് വ്യത്യാസങൾ..
ഈ വൈരുധ്യങൾ എങിനെ വന്നു വെന്ന് അടൂർ വ്യക്തമാക്കുന്നത് അവസാന ഫ്രെയിമിലാണ്. ഈ സീനിൽ കുട്ടിയായ അജയൻ
കൽ പടവുകൾ എണ്ണി കൊണ്ട് ഇറങുന്നത് കാണിക്കുന്നു. ആദ്യം ഒന്ന് ,മൂന്ന്, അഞ്ച് ...എന്നിങനെയാണ് എണ്ണുന്നത്.അത് കഴിഞ്ഞതിന്
ശേഷം വിട്ടുപോയ പടവുകളിൽ കൂടെ വീണ്ടും രണ്ട്,നാല്,ആറ്.. എന്നിങനെ എണ്ണികൊണ്ട് ഇറങുന്നു. അവസാനം കയറിയിറങിയ പടവു
കൾ മുഴുവൻ അവൻ ഒരു ചാരിതാർഥ്യത്തോടെ നോക്കി നിൽക്കുന്നു..
നോക്കൂ, പച്ചയായ ജീവിതത്തിന് പാരലൽ ആയി എപ്പോഴും ഫാന്റസിയുടെ ഒരു ലോകമുണ്ട്.സത്യവും സ്വപ്നവും കൂടികലർന്നതാണ്
ഓരോരുത്തരുടെയും ജീവിതം. അനന്തരം എന്ന ഈ സിനിമയിൽ , അജയന്റെ ജീവിത്തിലെ ഫാന്റ് സിയുടെ പടവുകളിൽ
മാത്രം കാലൂന്നിയാണ് ആദ്യത്തെ കഥ അനാവരണം ചെയ്യപെടുന്നത് ( ഒന്ന്, മൂന്ന്,അഞ്ച്....). അടുത്തതായി,വിട്ടുപോയ യാഥാർഥ്യത്തിന്റെ
പടവുകളിൽ ചവിട്ടി മാത്രമാണ് കഥായനം ( രണ്ട്, നാല്, ആറ്...).അങനെ ഒരാളുടെ കഥ രണ്ട് വ്യത്യസ്ഥ കഥകളായി നമ്മൾ കാണുന്നു..
(അടൂർ പോലും പ്രതീക്ഷിക്കാത്തതാണോ എന്റെ എക്സ്പ്ലനേഷൻ എന്നൊരു സംശയം ഇല്ലാതില്ല).എന്തായാലും., രസകരമായ ഒരു
പാട് രംഗങളുണ്ട് ഈ സിനിമയിൽ.പെട്ടെന്നോർമ്മ വരുന്നത് പറവൂർ ഭരതൻ അവതരിപ്പിക്കുന്ന ഡ്രൈവർ കഥാപാത്രമാണ്.
അജയന്റെ തറവാട്ടിലെ ഡ്രൈവറാണ് എങ്കിലും അദ്ദേഹം കാറോടിക്കുന്നത് നമ്മൾ കാണുന്നില്ല.വർഷങളായി തറവാട്ടിലെ വിന്റേജ്
കാർ കട്ടപുറത്താണ് എന്നതു തന്നെ കാരണം.നേരം വെളുത്താൽ ഒരു സ്പാന്നറും സ്ക്രൂഡ്രൈവറുമായി ആകാറിനു ചുറ്റും മണ്ടിനടക്കുകയാ
ണ് ആളുടെ ജോലി. ആ കാർ ഒരിക്കൽ ശരിയാകുമെന്നും അന്ന് താൻ നാട് നീളെ അതോടിച്ചു നടക്കുമെന്നും അദ്ദേഹം
ആതമാർഥമായും പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. അവസാനം ആ മോഹം പൂവണിഞ്ഞതായി ഒരു നിമിഷം നമ്മൾ ശങ്കിക്കുന്നു. പക്ഷെ
വലം കൈ കൊണ്ട് സ്റ്റീയറിംഗ് തിരിക്കുന്ന അദ്ദേഹം ഇടം കൈ കൊണ്ട് കണ്ണുതുടക്കുന്നതും വിതുമ്പന്നതും എന്തിനാണ്?
അടുത്ത സീനിൽ അതിനുള്ള ഉത്തരം കിട്ടുന്നു..കാർ മുമ്പിൽ നിന്ന് ഒരു ട്രാക്ടർ വലിച്ചു കെട്ടി കൊണ്ട് പോകുകയാണ്.
ഏതെങ്കിലും നല്ല വർക്ക് ഷോപ്പിലേക്കാവാം.അല്ലെങ്കിൽ ഇരുമ്പ് വിലക്ക് വിൽക്കാനാകാം.തിയ്യറ്ററിൽ ചിരിയുണർത്തിയ ‘
ഒരു രംഗമായിരുന്നു ഇത്.
മറ്റൊരു സീനിൽ ഒരു പൂവൻ കോഴി വായുവിലൂടെ തെന്നി നീങുന്നതായി നമ്മൾ കാണുന്നു. വിചിത്രമായ ഈ യാത്രയുടെ
നിദാനമെന്തെന്ന് ശങ്കിക്കുപ്പോൾ അടുത്ത സീനിൽ മതിലിനപ്പുറത്ത് കോഴിയെ പിടി ച്ച് യാത്രചെയ്യുന്ന സൈക്കിൾ യാത്രക്കാരനെ
നമ്മൾ കാണുന്നു. ഇനിയുള്ളത് അല്പം ഭ്രമാത്മകമായ ഒരു രംഗമാണ്. ഇതിൽ കുട്ടിയായ അജയന്റെ കാഴചപാടിൽ
വീട്ടിലെ വേലക്കാരൻ പെരു മഴയത്ത് നിന്ന് വെള്ളം കോരുന്നത് കാണാം. അയ്യാൾ വലിയചെമ്പ് കുടത്തിൽ
വെള്ളംവരാന്തയിൽ എടുത്ത് വക്കുമ്പോൾ കുട്ടിചോദിക്കുന്നു. “എന്തിനാണിപ്പോൾ വെള്ളം ?”
“എനിക്കു കുടിക്കാൻ..” വേലക്കാരൻ പറയുന്നു.” ഈ മഴയത്തൊ ..?!! “ കുട്ടിയുടെ സംശയം .
‘അത് കൊള്ളാം ,മഴയോ എനിക്കിവിടെ ദാഹിച്ചിട്ട് വയ്യ. എന്തൊരു ഉഷ്ണം!!“ അതും പറഞ്ഞ് അയ്യാൾ ചെമ്പുകുടത്തിൽ നിന്ന്
അത്രയും തന്നെ വലിപ്പമുള്ള ഒരു ഓട്ടു കുടംപൊക്കിയെടുക്കുന്നു.! പിന്നെ അതു നേരെ വായിലേക്ക് കമിഴ്ത്തി
ഗുമാ ഗുമാ യെന്ന് വെള്ളം കുടിക്കുന്നു..!! ചെറിയൊരു ബാലന്റെയും മുതിർന്ന ഒരാളുടേയും കാഴ്ചപാടുകൾക്ക് ഇത്രയും
അന്തരമോ എന്ന് നമ്മളെ ആശ്ചര്യ പെടുത്തുന്നു ഈ സീൻ.

ദ ലാസ്റ്റ് ഫ്രെയിം-2(ഫിലിം പേജ്)

5.ഇന്നലെ.
:“അയ്യാൾ പോയോ? ഒരു ചായ പോലും കുടിക്കാതെ!! “
കാമുകന്റെ സുഹൃത്തിന് ചായയു മായെത്തിയ,തികച്ചും സാധാരണമെന്ന്
തോന്നാവുന്നനായികയുടെ ഈ ഡയലൊഗോടു കൂടിയാണ് പത്മരാജന്റെ ഇന്നലെ അ
വസാനിക്കുന്നത്.
മാഞ്ഞ് പോയ അവളുടെ ഇന്നലെ കളിൽ നിന്നെത്തിയ ആ അതിഥി
പക്ഷേ ,അപ്പോഴേക്കും സന്ധ്യയുടെ മൂടൽ മഞ്ഞിലേക്ക് നടന്നു മറഞ്ഞിരുന്നു..
അയാൾ മറ്റാരുമായിരുന്നില്ല- ഒരിക്കൽ അവളുടെ ജീവന്റെ ഒരു ഭാഗം തന്നെയായി
രുന്ന സ്വന്തം ഭർത്താവ്!!
അപ്പോൾ കഠിനമായ സംഘർഷമൊഴിഞ്ഞ മനസ്സോടെ അവളുടെ സംരക്ഷകൻ
കൂടിയായ ആ ചെറുപ്പക്കാരൻ നിറഞ്ഞു ചിരിച്ചു..അയ്യാളുടെ ആശ്വാസനിശ്വാസങളുടെ
പൊരുളറിയില്ലെങ്കിലും,ആ സന്തോഷത്തിൽ പങ്ക് ചേർന്ന് അവൾ ആ മാറിൽ
തല ചായ്ച്ചു....ശുഭം.....!
ശുഭ പര്യവസാനത്തിന്റെ ഈ ആഹ്ലാദ നിമിഷങളിലും,ഒരിക്കൽ എല്ലാമായിരുന്ന
ഒരാൾ ആഴമറ്റവേദനയോടെ മൂടൽ മഞ്ഞിലേക്ക് നടന്ന് മറഞ്ഞ് ഒന്നു മല്ലാതായി
തീരുന്ന കാഴ്ച നമ്മുടെ മനസ്സിൽ നിന്ന് പെട്ടെന്നൊന്നും മാഞ്ഞ് പോകുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല..
ശില്പ ഭദ്രമായ ഒരു ചെറു കഥയുടെ അനുഭവമാണ് പത്മരാജന്റെ‘ ഇന്നലെ’എന്ന സിനിമ
നമുക്കു നൽകുന്നത്..അതിന്റെ ക്രെഡിറ്റ് മുഴുവൻ സിനിമയുടെ ക്ലൈമാക്സ് അതിഭാവുകത്വത്തിലേക്ക്
വഴുതാതെ കൈകാര്യം ചെയ്ത സംവിധായകന്.
പ്രശസ്ത തമിഴ് എഴുത്തു കാരി വാസന്തിയുടെ ചെറുകഥയെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയാണ് പത്മരാജൻ
ഈ സിനിമ എടുത്തിരിക്കുന്നത്.ഒരു ബ്രെയിൻ ട്രോമയെ തുടർന്ന് ഓർമ്മകൾ നഷ്ട പെട്ട് സ്വന്തം
പേരോ ,ബന്ധുക്കളെ യോ ഓർത്തെടുക്കാനാവാതെ ഭൂതകാലം പ്രഹേളികയായ ഒരു പെൺ കുട്ടിയുടെ
കഥയാണ് ഇത്.ഒരു പക്ഷെ ആമ്നീഷ്യ (amnesia)എന്ന രോഗാവസ്ഥയെ കുറിച്ച് നമ്മൾ പ്രേക്ഷകർ ആദ്യമായി
മനസ്സിലാക്കുന്നത് ഈ സിനിമയിലൂടെ ആയിരിക്കും.
6.ആരണ്യകം. പേര് സൂചിപ്പിക്കുന്നത് പോലെ വനസ്ഥലികളുടെ നിഗൂഢസൌന്ദര്യം പ്രമേയത്തിൽ
ഇഴ ചേർന്നിട്ടുള്ള സിനിമയാണ് ആരണ്യകം.പ്രകൃതി ദൃശ്യങളുടെ ചാരുതയെ പ്രകീർത്തിക്കുന്നു ദൃശ്യങളോരോന്നും.
പലതും ഗ്രീറ്റിംഗ് കാർഡ് പോലെ സുന്ദരം.ഇതിലെ നായികയായ ,ചുറുചുറുക്കും ഒപ്പം ഒരല്പം
കിറുക്കുമുള്ള അമ്മിണിയിൽ,.കഥകളും കവിതകളും ഇഷ്ടപെടുന്ന,പ്രകൃതിയുടെ പച്ചപ്പും പക്ഷികളുടെ സംഗീതവും
ഇഷ്ടപെടുന്ന...,സർവ്വോപരി സഹൃദയത്വമുള്ള ആർക്കും സ്വന്തം പ്രതിഛായ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും.
അവളുടെ ഏകാന്തയാത്രകളെ പിന്തുടരുന്ന ക്യാമറ, കുളിർമ്മയേകുന്ന സസ്യ പ്രകൃതിയും കാട്ട് ചോലകളുംവഴിത്താരകളും
പിന്നെ മൈനയും മണ്ണാത്തിപുള്ളും,കാക്കതമ്പുരാട്ടിയും കാട്ടുകുയിലുമൊക്കെ ചേർന്നൊരുക്കുന്ന പ്രകൃതിയുടെ ദൃശ്യ ശ്രാവ്യമായ
സിംഫണി മനോഹരമായി തന്നെ ഒപ്പി എടുക്കുന്നു.
ഈ യാത്രകൾക്കിടയിൽ അമ്മിണി ആരണ്യ(ക)ത്തിൽ കണ്ടെത്തുന്ന ചുമരുകളിടിഞ്ഞ് ചിത്രതൂണുകൾ മാത്രം ബാക്കിയായ
പഴയൊരമ്പലത്തിന്റെ ഏകാന്തമായ രഹസ്യസംങ്കേതത്തിൽ ഒരല്പ നേരം ചെന്നിരിക്കാൻ..,കാട്ടു കമ്പുകൾ ഒടിച്ചു കെട്ടി ബ്രൂംസ്റ്റിക്ക്
ഉണ്ടാക്കി,ബിസ് ലേരികുപ്പിയിൽ കുടിക്കാൻ വെള്ളവും ഭിത്തിയുടെ തട്ടിൽ വായിക്കാനുമുള്ള പുസ്തകങളുമെടുത്ത് വച്ച് കാടിന്റെ
വിജനതയിൽ തനിയെ ഗൃഹഭരണം നടത്തുന്ന അവളുടെ കുട്ടികൌതുകങൾ പങ്കിടാ‍ൻ നമ്മളും ഒന്ന് കൊതിച്ച് പോയില്ലെ?..
കാല്പനികതയുടെ സുഖസ്വപ്നങളിൽ നിന്ന് കടുപ്പമേറിയ ചിലജീവിതപ്രശ്നങളിലേക്ക് ഉണർത്തപെടുന്നതും ,വിപ്ലവത്തിന്റെ
ചോരമണം തിരിച്ചറിയുന്നതും അവളിവിടെവച്ചു തന്നെയാണല്ലൊ!അതിനു കാരണക്കാരനായതൊ കാട്ടിൽ ഒളിച്ച് പാർക്കുന്ന
നക്സലൈറ്റ് ആയ ഒരു യുവാവും.
ഒടുവിൽ ,അബദ്ധത്തിലാണെങ്കിൽ കൂടി,അവളുടെ പ്രണയസ്വപ്നങൾ അയ്യാൾ മൂലം തകരുമ്പോൾ,അയ്യാളോട് ക്ഷമിക്കാനും
അയ്യാളെ രക്ഷപെടുത്തുവാൻ വലിയ റിസ്ക്കുകൾ എടുക്കുവാനും തയ്യാറാവുന്നു ണ്ട് അവൾ.ഇരുളിന്റെ മറവിൽ ഉൾക്കാടുകളിലേക്ക്
രക്ഷപെടാൻ ശ്രമിക്കുന്ന അയ്യാളെ പക്ഷെ പോലീസ് വളഞ്ഞ് വെടിവെച്ച് വീഴ്ത്തുകയാണ്.ഒരു മരത്തിനു പുറകിൽ മറഞ്ഞ് നിന്ന്
അയ്യാൾക്ക് വേണ്ടി പ്രാർഥിക്കുകയായിരുന്ന അമ്മിണി അതു കണ്ട് ഒരു വലിയനിലവിളിയെ അമർത്തികൊണ്ട് നിൽക്കുന്നു..
സിനിമ അവസാനിക്കുമ്പോൾ ദൂരെ ചുവന്ന ചക്രവാളത്തിൽ തുടുത്ത സൂര്യൻ അസ്തമിക്കുകകയാണ്.... അതോ ഉദിക്കുകയോ..?
ഒരു നിശ്ചലദൃശ്യം നോക്കി അത് വേർതിരിച്ചറിയുക പ്രയാസം തന്നെ.എന്തായാലും ഒരു വിപ്ലവകാരിയുടെ മരണശേഷം കാണിക്കുന്ന
ഈ ദൃശ്യം വെറും ഭംഗിക്കു വേണ്ടിയല്ലെന്നത് വ്യക്തം.
(എപ്പോൾ കാണുമ്പോഴും എന്നെ അതിശയിപ്പിക്കുന്ന മറ്റൊരുരംഗമുണ്ട് ഈ സിനിമയിൽ:ഇവിടെ,നെടുമുടിവേണു അവതരിപ്പിക്കുന്ന
വയോധികനായ കാരണവർ,തന്റെ മരിച്ചു പോയ ബന്ധുമിത്രാദികളെന്ന് സങ്കല്പിക്കപെടുന്ന കാക്കകളെ അരിയെറിഞ്ഞ് വരുത്തുകയാണ്.
അപ്പോൾ ഒരു ശീമകൊന്നതറിയുടെ അഗ്രത്തിൽ ഈ കറുത്ത പക്ഷികൾ(ഒന്ന് മറ്റൊന്നിനെ റീപ്ലേസ് ചെയ്തു കൊണ്ട്)ഒന്നിനുപുറകെ മറ്റൊന്നായി
വന്നിരിക്കുന്ന ഒരുസിംഗിൾഷോട്ട് സീൻ കാണിക്കുന്നു.യാദൃശ്ചികമായല്ലാതെ pre-planned ആയി ഈസീൻ എടുക്കുക അസാധ്യം തന്നെയാണ്.
കാക്കകളെ പേരെടുത്ത് വിളിച്ച് വിരുന്നൂട്ടുന്ന ഈ സന്ദർഭത്തിന് ഒരു ആത്മീയ തലം തന്നെ നൽകുന്ന ഈ രംഗം)
(തുടരും)

പ്രണയവും മരണവും -രണ്ട് കുറിപ്പുകൾ

ഒന്ന്
ഒരുവരി പോലും കുറിച്ചിട്ടില്ലാത്തഞാൻ
ഓർക്കാതെ എന്തോ മൂളിയപ്പോൾ..അതിന്,
ഒരു ഓമർഖയ്യാം കവിതയുടെ ലഹരിയുണ്ടെന്ന്
നീപറഞ്ഞപ്പോഴാണ്,നിന്റെ പ്രണയം
എനിക്കു മനസ്സിലായത്..
ഒരിക്കലും മദ്യപിച്ചിട്ടില്ലാത്ത എന്റെ ,വിയർപ്പിന്
വീര്യമേറിയ വിസ്കിയുടെ ഗന്ധമെന്ന് നീ പരിഭവിച്ചപ്പോഴാണ്
പ്രണയത്തിന്റെ തീവ്രത എനിക്ക് അനുഭവപെട്ടത്..
രണ്ട്
മാറാത്ത വേദനയെ
മാരകമായ മൈലോമയെന്ന്
നിങൾ എന്റെ അസ്ഥി മജ്ജയിൽ
ഖനനം ചെയ്ത് കണ്ടെത്തിയപ്പോൾ...
മരുന്നിനു തടുക്കാൻ കഴിയും മുൻപെ
മൃത്യു എന്നിൽ പ്രവേശിച്ചു കഴിഞെന്ന്
മന്ദമായ എന്റെ ജീവൽ പ്രവർത്തനങളെ
നിരീക്ഷിച്ച് നിങൾ നിരൂപിച്ചപ്പോൾ..
സത്യം, ഞാൻ നടുങിയില്ല..
മടുപ്പിക്കുന്ന പരീക്ഷകൾക്കൊടുവിൽ
അവധി അടുത്തെത്തിയ ഒരുസ്കൂൾ
കുട്ടിയുടെ ആഹ്ലാദമനുഭവിക്കുകകയായിരുന്നു ഞാൻ...

ദ ലാസ്റ്റ് ഫ്രെയിം --1 (ഫിലിം പേജ്)

ഒടുവിൽ ,ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത ഒരു ടേണിംഗ്പോയിന്റ്,അല്ലെങ്കിൽ വാചാലമായ
ഒരൊറ്റ ദൃശ്യം അതു മല്ലെങ്കിൽ എവിടെയൊക്കയോ തട്ടി പ്രതിധ്വനിക്കുന്ന ഒരു ഡയലോഗ്..
പലപ്പോഴും ഒരു സിനിമ നമ്മുടെ മനസ്സിൽ സഥിര പ്രതിഷ്ഠ നേടുന്നത് എന്തൊക്കയോ
ഒരു പാട് സംവദിക്കുന്ന ഇത്തരം പര്യവസാനങളിലൂടെ യായിരിക്കും.സിനിമയിലെ അത്തരം
അവസാന ദൃശ്യങളിലൂടെയുള്ള ഒരു യാത്രയാണിത്...
മലയാളത്തിലെ ക്ലാസിക് ആയ ചെമ്മീനിൽ നിന്നു തന്നെ തുടങാം...
1.സിനിമയുടെ അന്ത്യത്തിൽ പഴനി,പരീകുട്ടി ,കറുത്തമ്മ മുതലായ പ്രധാന കഥാപാത്രങളെല്ലാം
മരിക്കുന്നു.നായികാ നായകന്മാരുടെ പരസ്പരം പുണർന്ന ശരീരങൾ കടപുറത്ത് അടിഞ്ഞുകിടക്കുന്നത്
ക്യാമറ ഒരു ഹൈ-ഏങ്കിൾ മീഡിയം ഷോട്ടിൽ കാണിച്ചു തരുന്നു..ആ ദൃശ്യത്തിൽ
ദു:ഖത്തോടെ മിഴികൾ അടക്കുന്നതിനു പകരം,ക്യാമറ കണ്ണുകൾ കടൽ തീരത്ത് മറ്റെന്തോ തിരയുന്നു.
ഇവർക്കു മുന്ന മേ കൊമ്പൻ സ്രാവിനെ ചാട്ടുളികൊണ്ട് കോർക്കുവാനുള്ള ശ്രമത്തിൽ കടൽ ചുഴിയിൽ
വീണുമറഞ്ഞ പഴനിയെവിടെ? ദൂരെ ,വെണ്മണലിൽ, വായിൽ വലിയൊരു കൊളുത്തു കുടുങി ചത്തു കിടക്കുന്ന ഒരു വമ്പൻ
മത്സ്യത്തെ നമ്മൾ കാണുന്നു..ക്യാമറയുടെ കാഴ്ച അവിടെ അവസാനിക്കുകയാണ്.
2.സിറ്റി ലൈറ്റ്സ്: അന്ധയായ പൂവില്പനക്കാരിയാണ് ഈസിനിമയിലെ നായിക.
നായികയോട് അന്ധമായ ആരാധന വച്ചു പുലർത്തുന്ന ഒരു “ട്രാം പ്”ആയി അഭിനയിക്കുന്നത്.ചാർളി
ചാപ്ലിൻ.പ്രണയിനിയുടെ കാഴ്ചവീണ്ടെടുക്കാ‍നുള്ള ചികിത്സക്ക് പണമുണ്ടാക്കാൻ അദ്ദേഹം
എന്തെല്ലാം ചെയ്യുന്നില്ല!! ആയത്നങളെല്ലാം ലക്ഷ്യം കാണുന്നുവെങ്കിലും അയ്യാൾ ജയിലിലെത്തപെടുകയാണ്.
നാളുകൾക്ക് ശേഷം ജയിൽ മോചിതനായി നായികയെ തേടിയെത്തുമ്പോഴേക്കും , കാഴ്ചയെല്ലാം വീണ്ടെടുത്ത്
സിറ്റിയിൽ ഒരു മനോഹരമായ പൂക്കടതന്നെ തുടങിയിരിക്കുന്നു അവൾ.തന്നെ അത്ഭുതത്തോടെയും ആഹ്ലാദത്തൊടെയും
നോക്കിനിൽക്കുന്ന ആതെരുവുതെണ്ടിയെ കാണുമ്പോൾ
അവൾക്കൊരു ആശയകുഴപ്പമുണ്ടാകുന്നു..-ഇദ്ദേ ഹം ഒരു ഭിക്ഷക്കാരനൊ അതോ ഭ്രാന്തനോ.(തന്റെ പഴയ
സുഹൃത്താണതെന്ന് അവൾ സംശയിക്കുന്നേയില്ല) .അവൾ ആദ്യം ഒരു നാണയവും,അതു സ്വീകരിക്കുന്നില്ല എന്ന് കണ്ട് ഒരു പൂവും
അയ്യാൾക്ക് ഓഫർ ചെയ്യുന്നു.മാറി മാറി നീട്ട പെടുന്ന ഈ സമ്മാനങളൊന്നും സ്വീകരിക്കാതെ,കൺഫ്യുഷൻ തീർക്കാൻ
മെനക്കെടാ‍തെ നിർവൃതിയും നിരാശയും ഒരേസമയം പ്രതിഫലിക്കുന്ന മുഖത്തോടെ അദ്ദേഹം നിൽക്കുന്നു. പിന്നെ പ്രേക്ഷകരെ
കരയിച്ചു കൊണ്ട് തിരിഞു നടക്കുന്നു....
3.പഥേർ പാഞ്ചലി:ഭാദ്രമാസം ആദ്യ മഴയുടെ ആഹ്ലാദങൾക്കൊപ്പം ഹരിഹറിന്റെ ദരിദ്രകുടുംബത്തിലേക്ക് ഒരു ദുരന്തം കൂടി കൊണ്ടു
വരുന്നു-.ന്യൂമോണിയയുടെ രൂപത്തിൽഎത്തുന്ന ആ അതിഥി ദുർഗയെന്ന ജീവിത കാമനയുടെ ഇളം മൊട്ടിനെനിഷ് പ്രയാസം നുള്ളിയെടുക്കുന്നു..
ദാരിദ്ര്യദു:ഖത്തിനു പുറമെ പ്രിയമകളുടെ വിയോഗദു:ഖവും താ‍ങാനാവാതെ ഒരംഗം നഷ്ടപെട്ട ആ കുടുംബം നാട് വിടുകയാണ്..
വർഷങൾക്കുമുൻപ് കോളേജിലെ ഫിലിം ക്ലബിന്റെ ആഭിമുഖ്യത്തിൽ സംഘടിപ്പിക്ക പെട്ട ഫിലിംഫെസ്റ്റിവെലിൽ,ഈ സിനിമ
ആദ്യമായി കണ്ട ദിവസം രാത്രിയിൽ ഉറക്കം വരാതെ ഡയറിയിൽ ഞാൻ കുറിച്ചു വച്ച ഏതാനും വാചകങൾ ഇവിടെ പകർത്തുന്നു...
“ ക്യാമറയുടെ കണ്ണുകൾ ആളൊഴിഞ്ഞ വീടിന്റെ പരിസരത്ത് പരതുന്നു.ഉടഞ്ഞ മൺ ഇഷ്ടികൾക്കിടയിലൂടെ ഇഴഞ്ഞു നീങുന്ന പാമ്പിന്റെ
സമീപ ദൃശ്യം..(ഓ! ആ ദൃശ്യത്തിന്റെ യാഥാർഥ്യപ്രതീതി..!അതെങിനെ വാക്കുകളിൽ പകർത്തും?)
അത് പൊടിപിടിച്ചു കിടക്കുന്ന പൊട്ടിപൊളിഞ്ഞ വരാന്തയും കടന്നു അകത്തേക്ക് ഇഴഞ്ഞുമറയുന്നു..ക്യാമറ ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ
നനഞ്ഞ മിഴികൾ അടക്കുന്നു..അത്ര നേരവും അടക്കിപിടിച്ച ഒരു തേങൽ സ്വതന്ത്രമാകുന്നു..” എഴുതിയതിൽ ചിലവാക്കുകൾ മഷി പടർന്ന്
അവ്യക്തമാണ്.അന്നു രാത്രി ഞാൻ കരഞ്ഞിരിക്കണം...
4.സുകൃതം:ജീവിതരതിയുടെ ഉച്ചസ്ഥായിയിൽ എത്തിനിൽക്കുന്ന ഒരാൾ പെട്ടെന്ന് ,ഒടുക്കം നാളിന്റെ കുളമ്പടിയൊച്ചകൾ കേൾക്കാൻ
തുടങുമ്പോൾ എങിനെയായിരിക്കും പ്രതികരിക്കുക.?!വിവേകിയെങ്കിലും വിഹ്വലനാകുന്ന അയ്യാൾ തീർച്ചായായും ജീവിതത്തിന്റെ
അതുവരെയുള്ള കണക്കെടുപ്പുകൾക്ക് മുതിരും.മൃദുലമായ നുണകൾക്കുള്ളിൽ മൂടിവെച്ച മൂർച്ചയേറിയ സത്യങളെ അയ്യാൾ വലിച്ച്
പുറത്തിടും- മറ്റുള്ളവരെ അതു മുറിവേല്പിക്കുമെന്നോർക്കാതെ.പിന്നെ ,തന്റെ പ്രിയപെട്ടവരുടെയും ആശ്രിതരുടേയും സുരക്ഷക്ക്
വേണ്ടിയുള്ള കരുക്കൾ നീക്കും .ഒടുവിൽ, ഒരു അത്ഭുതം പോലെ ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരിച്ച് വരുമ്പോൾ ഈ ചെയ്തികളെല്ലാം
അയ്യാളെ ഒരു ചെക്ക് മേറ്റിൽ (check mate ) കുരുക്കുന്നു.രക്താർബുദ ബാധിതനായി,മരണത്തിനെ മുഖത്തോട് മുഖംകാണുന്നുവെങ്കിലും
പ്രകൃതി ചികിത്സയുടേയും ,സ്വന്തം ഇഛാശക്തിയുടെയും പിന്തുണയോടെ രോഗത്തെ അതിജീവിക്കുന്ന രവിശങ്കർ
തിരിച്ചു കിട്ടിയ ജീവിതം മരണത്തേക്കാൾ കടുത്ത ശിക്ഷയെന്ന് തിരിച്ചറിയുന്നതാണ് എം.ടി യും ഹരിഹരനും ചേർന്ന്
സൃഷ്ടിച്ച ഈ ചലചിത്രത്തിന്റെ തികച്ചും യൂണീക് ( ) എന്നു പറയാവുന്ന പ്രമേയം
തകർന്നു എന്ന് കരുതിയ തന്ത്രികൾ മീട്ടി അയ്യാൾ വീണ്ടും ജീവിതരാഗം മുഴക്കുമ്പോൾ മാനസികമായി അകന്നു കഴിഞ്ഞ
ഭാര്യക്ക് മടുപ്പ്.അയ്യാളുടെ സ്വത്തിന്റെവിഹിതം കാത്തിരുന്ന ചെറിയമ്മയുടെ നാവിൽ കുത്തുവാക്കുകൾ..
പഴയൊരു മോഹഭംഗത്തിന്റെ പ്രതികാരസുഖവുമായി അയ്യാളെ രോഗശയ്യയിൽ ശുശ്രൂഷിക്കുവാൻ സ്വയമൊരു ത്യാഗമൂർത്തി
ചമഞ്ഞെത്തിയ മുറപ്പെണ്ണിനും മുറുമുറുപ്പ്...
നിരാശനായി, പഴയ പത്രമോഫീസിൽ ചെന്നു കയറുന്ന അയ്യാൾ മേശവലിപ്പിൽ കാണുന്നത് ആരോമുൻ കൂട്ടി തയ്യാറാക്കിവെച്ച-വൃഥാവിലായ.-
തന്റെ മരണകുറിപ്പ്.അയ്യാൾ അതിന്റെ ഹെഡിംഗിൽ ചുവന്ന മഷികൊണ്ട് തിരുത്തുന്നു...
ആ രംഗം കട്ട് ചെയ്യുന്നത് അതി മനോഹരമായ ഒരു ഫ്രെയിമിലേക്കാ‍ണ്.അയ്യാൾ അലക്ഷ്യമായി ഒരു നീലമലയുടെ അടിവാരത്തിലെ
ടണലിലെ ഇരുളിലേക്ക് നടന്നു പോകുന്നു.
അപ്പോൾ ദൂരെ തീവണ്ടിയുടെ ചൂളം വിളി .അയ്യാൾക്കുപുറകെ ഹുംങ്കാരവത്തോടെ തീവണ്ടിയും ടണലിന്നുള്ളിലേക്ക് ഓടിമറയുന്നു.ഗുഹാമുഖം
മെല്ലെ മെല്ലെ സൂം ഇൻ ചെയ്യപെടുന്നു...ഒടുവിൽ തിരശ്ശീലയിൽ ഇരുൾ ...ഇരുൾ മാത്രം
(അവസാനിക്കുന്നില്ല)

ശരബിന്ദു

ഈയിടെ നാട്ടിൽ പോയപ്പോൾ , പഴയ കാടോടിസംഘത്തിലെപ്രസന്നനെ കണ്ടു മുട്ടി.അന്നത്തെകൂട്ടു കെട്ടിൽ
ഇപ്പോഴും സൌഹൃദം തുടരുന്നത്പ്രസന്നനുമായി മാത്രം;കൂട്ടത്തിൽ അക്ഷരസ്നേഹികളും പഠനത്തിന്റെ വഴിയിലൂടെ
മുന്നേറിയവരായതുകൊണ്ടുമാകാം.ഞങളിൽ പഠിക്കാത്തവരെല്ലാം ബിസിനസ്സു വഴിയും ഗൾഫിൽ ജോലിനാക്കിയും
ഇന്ന് നാട്ടിലെ വലിയ പണക്കാരാണ്. ഞങളാകട്ടെ കണ്ടു മുട്ടുമ്പോഴെല്ലാം പണമുൾ പ്പെടെ യുള്ള വിവിധങളായ
വിഷയങളെ കുറിച്ച് ചർച്ചചെയ്തും ഗൃഹാതുരസ്മരണകൾ അയവിറക്കിയും ,മറയുന്ന ഗ്രാമീണഭംഗികളെ കുറിച്ച്
ആകുലരായും പഴയ പഥങളിൽ വീണ്ടും വീണ്ടും അലയുന്നു...അത്തരമൊരു യാത്രയിലാണ് ഇടവഴിയോരത്തെ
പൊന്ത കാട്ടിൽ പതുങി നിൽക്കുകയായിരുന്ന ആപൂവിനെ വീണ്ടും കണ്ടു മുട്ടിയത്.
ഇരുണ്ട പച്ചിലകൾക്കിടയിൽ ഒരു തീജ്വാല പോലെ ജ്വലിച്ചു നിൽക്കുന്ന പൂവ്.’‘നോക്കൂ....നമ്മുടെ ശരബിന്ദു..”പ്രസന്നൻ പറഞ്ഞു.
എസ് എൻ കോളേജിലെ ബോട്ടണി അധ്യാപകനായപ്രകാശിന്റെജിജ്ഞാസയുണർന്നത് സ്വാഭാവികം.ആ ആവേശവും കൌതുകവും
എന്റെ കൂടിയാണ്..കാരണം വർഷങൾക്കുമുൻപ് ആപൂവിനെ അങനെയൊരു പേരു ചൊല്ലിവിളിച്ചത് ഞാനാണ്.
"ഇതാണ് ‘ഗ്ലോറിയോസ സൂപെർബ’(gloriossa superba).മലയാളത്തിൽ മേന്തോന്നി എന്നു പറയും.പക്ഷെ ഞങളുടെ നാട്ടിൽ
ഇതിന് വേറൊരു പേരുണ്ട്..ശരബിന്ദു.." സുഹൃത്തിന്റെ കണ്ണുകളിൽ കുസൃതി...
പൊട്ടിച്ചെടുത്ത ആപൂവ് കൈയിൽ വച്ചു കൊണ്ട് അവൻ ക്ലാസ്സ് മുറിയിലെ അധ്യാപകനായി.
"yes this flower is glorious as well as superb.." ഞാൻ പറഞ്ഞു....
* * * * * * * *
ശര ബിന്ദു മലർ ദീപനാളം നീട്ടി...
സുരഭില യാമങൾ ശ്രുതിമീട്ടീ...
എൺപതുകളുടെ ആദ്യം ,പ്രധാനമായുംക്യാമ്പസ്സിലെ സ്വപന ജീവികൾനെഞ്ചേറ്റി
നടന്നിരുന്ന ഒരു ഗാനം.. .ചിത്രം: ഉൾക്കടൽ.,കവിത:.ഓയെൻ വി.,സംഗീതം :എം ബി എസ്.
മെലഡിയുടെ മലർക്കാലത്ത് വിടർന്ന ഈ സുരഭില സൂനം നിങളിൽചിലരുടെ ചുണ്ടിലും ഒരിക്കലെങ്കിലും
ഇതൾ വിടർത്തിയിരിക്കും . നിങളിൽ ഒരാളെങ്കിലും ഈ ഗാനം ഏറ്റുമൂളിയത് മുകളിലെഴുതിയതു പോലെ
യായിരിക്കും...( )
ചില പദങളില്ലേ-- പൊരുളറിയില്ലെങ്കിലും നമുക്കു പ്രിയം തോന്നുന്നവ..കവിതയുടെ അർഥബിംബത്തിനെ
നിഗൂഢതയുടെ മുകിൽമറക്കുള്ളിലാക്കുന്നവ..ഈ ഗാനം ആദ്യമായി ആകാശവാണിയിലൂടെ കേട്ടുതുടങിയകാലത്ത്.
ഈ പാട്ടിന്റെ പല്ലവിയിലെ ആദ്യപദമായ ശരബിന്ദുവെന്നത് അത്തരമൊരു വാക്കായിരുന്നു...
മാതള മലർ ,മന്ദാരമലർ, താഴമ്പൂ....മലയാള ഗാനങളിൽ നിന്നുള്ള ബോട്ടാണിക്കൽ വൊക്കാബുലറിയിലെക്ക്
പുതിയൊരു പൂവുകൂടി..ശരബിന്ദു മലർ..ആദ്യമായി കേൾക്കുകയാണെങ്കിലും ഇരുളിലും ഒരു ദീപനാളമായി ജ്വലിച്ചു
നിൽക്കുന്ന ആപൂവിന്റെ വ്യക്തമായ ഒരു രൂപം എന്റെ മനസ്സിൽ വിടർന്നു. അതു കൊണ്ടാണ് കൂട്ടുകാരു മൊത്ത്
കാടോടി നടക്കുമ്പോൾ ഒരു ബോൺ ഫയറിന്റെ ജ്വാലകൾ പോലെ പൂത്ത് നിൽക്കുന്ന മറ്റാർക്കും പേരറിയാത്ത
ആപൂവിനെ ഞാൻ ആധികാരിമായി “ശരബിന്ദു “എന്ന് കൂടെയുള്ളവർക്ക് പരിചയപെടുത്തികൊടുത്തത്
.രാത്രി കാട്ടിലൂടെ നടക്കുന്നവർക്ക് ഈ പൂവൊരു വഴിവിളക്കാണെന്നു വരെ
എന്റെ ഭാവന ചിറകുവിരിച്ചു എന്നാണ് ഓർമ്മ.
പക്ഷെ പിന്നീട് ,മുതിർന്നപ്പോൾ,കുറച്ചുകൂടെ അബ്സ്ട്രാക്റ്റ് ആയി ചിന്തിക്കാൻ തുടങിയപ്പോൾ വീണ്ടും ഈ ഗാനം കേൾക്കെ തികച്ചും
വ്യത്യസ്ഥ മായ ഒരു ഇമേജ് ആണ് മനസ്സിൽ
തെളിഞ്ഞുവന്നത്. ശരബിന്ദുവെന്നത് അഗ്രം ഹിമബിന്ദുപോലെ
ആർദ്രമായ പുലരിയുടെ പ്രഥമകിരണമായി.കിഴക്കൻ ചക്രവാളത്തിൽ നിന്ന് ശരവേഗത്തിൽ പാഞ്ഞു വരുന്ന ഈ കിരണം
തൊടുന്ന മാത്രയിൽ രാവിന്റെ അന്ത്യയാമങളെ സുരഭിലമാക്കികൊണ്ട് ഒരു പൂദീപനാളം പോലെ ഇതളുകൾ വിടർത്തുന്ന ഒരു
മനോഹര ചിത്രമായി പാട്ടിന്റെ പല്ലവി.പക്ഷെ അപ്പോഴും ശരബിന്ദു എന്നവാക്കിന്റെ അർഥംതേടിയത് മനോധർമ്മത്തിന്റെ
നിഘണ്ടുവിലാണെന്നു മാത്രം.ഈ യിടെ യാണ്, ചിത്രഭൂമിയിലൊമറ്റൊ ആണെന്നു തോന്നുന്നു,ആപാട്ടിന്റെ ലിറിക്സ് നേരിട്ടു
കണ്ടത്.: “ശരതിന്ദു മലർ ദീപനാളം നീട്ടി..
സുരഭില യാമങൾ ശ്രുതിമീട്ടി..
കുരവയും പാട്ടുമായ് കൂടെയെത്തും
അഴകാർന്ന സ്വപ്നങൾ നിങളാരോ..
ഓയെൻ വിയുടെ വരികൾഅതിന്റെയഥാർത്ഥരൂപത്തിൽ വായിച്ചപ്പോൾ എന്റെ കണ്ണിൽ നിന്ന് പെട്ടെന്ന് ഒരു മറ നീങിയതുപോലെ
തോന്നി.അവ്യക്തതയുടെ കാർമുകിൽ പടലങൾക്കിടയിൽ നിന്നും കവിതയുടെ പൊരുൾ ശരത്കാല ചന്ദ്രനെ(ശരതിന്ദു) പോലെ വെളിപെട്ട്
നിലാപുഞ്ചിരി പൊഴിക്കാൻ തുടങി..
കവിതയുടെ വരികളിൽ അന്തർലീനമായ പ്രണയഭംഗികളെ മുഴുവൻ വെളിപെടുത്തുന്നു ഇതിന്റെ സംഗീതം.അതി ലളിതമായ
വരികളെ സംഗീതം കൊണ്ട് തലോടി പാട്ടിനെആകാശ നീലിമക്ക് അപ്പുറത്തേക്കുമുയർത്തുന്നു മഹാനായ എം ബി എസ്...
അല്ലെങ്കിൽ നിങൾ ഈ പാട്ടിലെ “ഇതുവഴിനമ്മൾ നടന്നുപോകും.... ഇനിയുംതൃസന്ധ്യ പൂചൂടിനിൽക്കും..”എന്നവരികൾ കേട്ടുനോക്കൂ...
(N.B ഇത് വായിച്ച് ആരുടെയെങ്കിലും തലയിൽ ബൾബ് കത്തിയാൽ ഞാൻ ധന്യനായി...)

രോഗരഹസ്യം(കേണലിന്റെ കഥ)

ഞാൻ താങ്കളുടെ ഉറക്ക ഗുളികകൾ നിറുത്താൻ പോകുകയാണ്..” ജീവൻപറഞ്ഞു.
“ അപ്പോൾ എന്റെ ഉറക്കം..?”
“ അതെ ,അതാണെനിക്കറിയേണ്ടത്.താങ്കളുടെ ഉറക്കം കെടുത്തുന്ന ആരഹസ്യം..”
* * * * * * * * * *(ആത്മായനം.)
(കേണലിന്റെ കഥ)

പിതാവ്ഉത്തരേന്ത്യയിൽ റെയിൽ വെ ഉദ്യോഗ്സ്ഥനായിരുന്നു.അതുകൊണ്ട് ഞാൻ പഠിച്ചതും
വളർന്നതും ബോംബെയിലും ഡെൽഹിയിലുമൊക്കെയായിരുന്നു. പഠനത്തിനു ശേഷം
ആദ്യമായി പിഡബ്ലിയുഡി ഡിപ്പാർട്ടുമെന്റിൽ ജോലിയിൽ പ്രവേശിച്ചു.രുദ്രപ്രയാഗിനടുത്തുള്ള
ദുർഗാപൂർ ഗ്രാമത്തിൽ ആയിരുന്നു ആദ്യപോസ്റ്റിംഗ്.കിഴക്കും പടിഞ്ഞാറുമുള്ളനഗരങളെ ബന്ധിച്ചു കൊണ്ട്
നടന്നുവരുന്ന്റോഡിന്റെ നിർമ്മാണംഅപ്രതീക്ഷിതമായൊരു തടസ്സം നേരിട്ടതുകൊണ്ട്
നിർത്തിവച്ചിരിക്കുകയാണ്.ഗ്രാമത്തിലെ പുരാതനമായ ജമീന്ദാരുടെ പുരയിടത്തിലെ നല്ലൊരു
ഭാഗം റോഡിനു വേണ്ടി വിട്ടു കിട്ടേണ്ടതുണ്ട്.ജമീന്ദാർമാർ കൊല്ലിനും കൊലക്കുമൊക്കെ പേരുകേട്ടവരാണ്.
പക്ഷെ ഇപ്പോഴത്തെ ജമീന്ദാർ ഒരു ദുർമന്ത്രവാദിയാണെന്നാണ് ഗ്രാമവാസികളുടെ വിശ്വാസം.
പുരാതനമായ ഹവേലിയിൽ മിക്കവാറും ഒറ്റപെട്ടാണ് അയ്യാൾ താമസിക്കുന്നത്.വർഷങളായി ആളെ ഗ്രാമ
വാസികളാരും പുറത്ത് കാണാറില്ല.മൂങയുടെ മുഖമുള്ള,മിണ്ടാപ്രാണിയായ ,കറുത്തനിറമുള്ള
ഒരുവളർത്തു നായയാണ്.ജമീന്ദാരെ പുറം ലോകവുമായി ബന്ധിക്കുന്ന കണ്ണി
രുദ്രൻ എന്ന് പേരുള്ള ഈ നായ ഒരു ദിവസം എന്റെ ക്വാർട്ടേഴ്സിലും വന്നു..രാവിലെ വാതിൽ തുറക്കുമ്പോൾ
ബേക്ക് യാർഡിൽ കിടന്നിരുന്ന ഒരു പഴയ ചൂരൽ കസേരയിൽ എന്നെ കണ്ട് എന്തോ പരാതി ബോധിപ്പിക്കാ
നെത്തിയ ഒരു സന്ദർശകനെ പോലെ ഇരിക്കുകയാണ് കക്ഷി.ഞാൻ ഒച്ചവച്ച് ഓടിക്കാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടൊന്നും അ
വനു യാതൊരു കുലുക്കവുമില്ല.എനിക്കാണെങ്കിൽ, സ്കൂളിൽ പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് ഒരുസുഹൃത്ത്“ഹൈഡ്രോ
ഫോബിയ “ബാധിച്ച് മരിച്ചതിൽ പിന്നെ നായക്കളെ വല്ലാത്ത ഭയമാണ്.അവനെ എറിഞ്ഞോടിക്കാനായി ഞാൻ
കല്ലെടുത്തു .അപ്പോൾപട്ടാളത്തിൽ നിന്നു ലീവിൽ വന്ന
അടുത്ത വീട്ടിലെ താമസക്കാരനായ ഹവൽദാർ എന്നെ തടഞ്ഞു കൊണ്ട് പറഞു:“അതിനെ
ഉപദ്രവിക്കണ്ട. അതവിടെ ചുറ്റിപറ്റിനിന്ന് പോയ്ക്കോളും. ജമിന്ദാറിന്റെ വളർത്ത് നായയാണ് അത്.“ ഹവൽദാർ
രാംസിംഗ് ആണ് ജമീന്ദാരുടെ കഥകൾ പറഞ്ഞു തന്നത്.പൂർവ്വികരുടെ ആത്മാക്കളെ കുടിയിരുത്തി
യിരിക്കുന്ന ആ പ്ലാശ് മരത്തിന്റെ കഥയും. അതിശയോക്തിമാറ്റിനിർത്തിയാൽ പോലും
നിഗൂഢമായ ഒരു ആകർഷണം കഥകൾക്കുണ്ടെന്നു എനിക്കു തോന്നി.വർഷങൾക്കുമുൻപുണ്ടായ
ഒരു നക്സൽ ആക്രമണത്തിൽ ജമീന്ദാർ കുടുംബത്തിൽ അവശേഷിക്കുന്നത് ഒരേ ഒരാൾ മാത്രം.ഒറ്റപെടലും ഭയവും
അയ്യാളെ ഒരു അന്തർ മുഖനാക്കിയിരിക്കുന്നു...പുറം കാഴചയിൽ യമപുരിയെ പോലെ തോന്നിക്കുന്ന ഒരു
വലിയ ഹവേലിയിൽ സ്വയം സൃഷ്ടിച്ചതടവിൽ കിടക്കുകയാണ് അയ്യാൾ..നാട്ടിൽ നടക്കുന്ന ദൂരൂഹമായാ സംഭ
വങളൊക്കെ തന്നെ അയ്യാളുടെ മേൽ ആരോപിക്കപെടുകയാണ്..ഒരിക്കൽ രുദ്രനെ മാർക്കറ്റിൽ വച്ച് ഉപദ്രവിച്ച
ഒരു വഴിപോക്കന് അല്പസമയത്തിനകം വാഹനമിടിച്ച് പരുക്കേറ്റതും..റോഡ് നിർമ്മാണത്തിനു വേണ്ടി ജമീന്ദാരുടെ
വീട്ട് മതിലിന്റെ ആദ്യത്തെ കല്ലിളക്കിയ പയ്യന് സർപ്പദംശമേറ്റതും..ജമീന്ദാരുടെ മന്ത്രസിദ്ധികളായാണ് നാട്ടുകാർ
കാണുന്നത്..
എന്തായാലും അല്പസമയത്തിനു ശേഷം രുദ്രൻ അപ്രത്യക്ഷനായിരുന്നു...പക്ഷെചൂരൽ കസേരയിൽ എന്റെ
പേരെഴുതിയ ഒരു കത്ത് കിടക്കുന്നു..അതിൽ ഒരേയൊരു വരി മാത്രമെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ..”
നേരിൽ കാണുവാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു..ജമീന്ദാർ.-------.
അന്നുസന്ധ്യക്ക് ഞാൻ ഹവേലിയിൽ എത്തി.മതിലോരത്തുനിന്നിരുന്ന വലിയപ്ലാശമരം ഞാൻ നോക്കികണ്ടു. അതിന്റെ
കൊൻപുകളിൽ ചുവന്നതുണികൊണ്ട് പൊതിഞ്ഞ കലശങൾ തൂങി കിടന്നിരുന്നു.പലാശങൾ വരിവരിയായിനിൽക്കുന്നനീണ്ട
നടപാതയിലൂടെ നടന്ന്സന്ധ്യാവെളിച്ചത്തിൽ ഒരു മാന്ത്രിക കോട്ടപോലെ നിൽക്കുന്ന ഹവേലിയുടെ വിശാലമായ മുറ്റത്തെത്തി.
“വരൂ അകത്തേക്കു വരൂ..” അകതളത്തിൽ കൊത്തു പണികളുള്ള കസേരയിൽ ഉപവിഷ്ടനായിരിക്കുന്ന ജമീന്ദാറിനെ ഞാൻ
നേരിട്ടുകണ്ടു.ശാന്തമായ മുഖത്ത് ജ്വലിക്കുന്ന കണ്ണുകൾ.....“ഞാൻ അകത്തേക്ക് പ്രവേശിച്ചു.ഒരു വലിയ മേശമേൽ നിരവധി
വെള്ളിതാലങളിലായി പലവിധത്തിലുള്ളപഴങൾ..നാഗപൂരിലെ ഓറഞ്ച് മുതൽ ബർമ്മയിലെ മാൻ ഗോസ്റ്റീൻ വരെ..’‘
“ ഇരിക്കൂ ...’ ഒരു ഫല ഭോജനത്തിനായി എന്നെ ക്ഷണിച്ച് കൊണ്ട് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.
“ നിങൾ ഈ ഉദ്യമത്തിൽ നിന്ന് പിൻ മാറണം..’ഞാൻ ഇരുന്നു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ജമീന്ദാർ നേരിട്ട് വിഷയത്തിലേക്ക് കടന്നു.
നിങൾ ക്കറിയാമല്ലോ സ്ഥലം വിട്ടു തരുന്നതിലല്ല എനിക്കുള്ള എതിർപ്പ്..പക്ഷെ ആപ്ലാശ് മരം
മുറിക്കാൻ ഞാൻ സമ്മതിക്കുകയില്ല..നൂറ്റാണ്ടുകളുടെ പഴക്കമുണ്ട് അതിന് ജമീന്ദാർ കുടുംബത്തിലെ മരിച്ചു പോയ പൂർവ്വികരുടെ
ഇരിപ്പിടമാണ് അത്.. ഞാൻ ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ അത് മുറിക്കാ‍ൻ സമ്മതിക്കുകയില്ല...” ഭീഷണി നിറഞ്ഞ ഒരു താക്കീത് ആയിരു
ന്നതെങ്കിലും അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖം അപ്പോഴും ശാന്തമായിരുന്നു...
പക്ഷെ ചെറുപ്പത്തിന്റെ എടുത്തുചാട്ടം കൊണ്ടായിരിക്കാം. ഞാൻ അല്പം ധിക്കാരത്തോടെ പ്രതികരിച്ചത്..
‘ഞങൾ നാളെ തന്നെ ആമതിൽ ഇടിച്ചു നിരത്തും..മരം മുറിച്ചുമാറ്റും.. എത്രയും പെട്ടെന്ന് റോഡ് നിർമ്മാണം
പൂർത്തിയാക്കും..ഏതൊചിലവിശ്വാസങളുടെ പേരിൽഒ രു ഗ്രാമത്തിന്റെ മുഴുവൻ വികസനപ്രവർത്തനങൾക്കു തടസ്സം നിൽക്കുകയാണ്
നിങളെന്ന് ഇനിയെങ്കിലും മൻസ്സിലാക്കണം”
‘ ശരി എങ്കിൽ നിങൾക്കു പോകാം..”ജമീന്ദാരുടെ സ്വരത്തിൽ അരിശമുണ്ടെന്ന് തോന്നിയില്ല.
അപ്പൊഴെക്കും ഇരുൾവീണുതുടങിയിരുന്ന നടക്കാവിലൂടെ ഞാൻ തിരിച്ചു നടന്നു..പുറകിൽ എന്തൊ
അണക്കുന്നസ്വരം കേട്ടു ഞാൻ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി..അപ്പോൾ ജമീന്ദാരുടെആകറുത്തനായ വല്ലാത്തൊരു രൌദ്രഭാവത്തോടെ
എനിക്കു നേരെ കുതിച്ചു വരുന്നതാണ് കണ്ടത്..എന്നെ ആക്രമിക്കുക എന്നത് തന്നെയാണ് ലക്ഷ്യം..അടുത്ത് കണ്ട ഒരു മരത്തടി
ഞാൻ കൈയിലെടുത്തു..നായ അടുത്തെത്തിയതും അതെന്റെ കഴുത്തിനു നേരെ ചാടി..പ്രാണരക്ഷാർഥം ഞാൻ കൈയിലിരുക്കുന്ന
മരത്തടിവീശി ..നായയുടെശിരസ്സിൽ തന്നെ കൊണ്ടു..അത് ഒരു മോങലോടെ കുഴഞ്ഞു വീണു.. ചത്തെന്ന് ഉറപ്പുവരുത്തുവാൻ
വീണ്ടും വീണ്ടും തലക്കടിച്ചു..
അന്ന് രാത്രി വൈകി ആണ് ഞാൻ ഉറങിയത്..ഇടക്ക് ദു:സ്വപ്നങളും കണ്ടിരുന്നു.നേരം വെളുത്തപ്പോൾ ആരോവാതിലിൽ മുട്ടുന്നു..
തുറന്നു നോക്കിയപ്പോൾ രാംസിംഗ് ആണ്."അറിഞ്ഞോ നമ്മുടെ ജമീന്ദാർ കൊല്ല പെട്ടിരിക്കുന്നു...ഇന്നലെ രാത്രി..ആരോ മരത്തടി
കൊണ്ട് തലക്കടിച്ച്................................
അന്ന് പകലും രാത്രിയും ഞാൻ പനിച്ചു കിടന്നു.. പിറ്റെന്നു തന്നെ ദീർഘ അവധിക്ക് അപേക്ഷിച്ചു..പിന്നീട് ആ ജോലി തന്നെ ഉപേക്ഷിച്ച്
പട്ടാളത്തിൽ ചേർന്നു..വർഷങളെത്രയോ കഴിഞ്ഞിട്ടും ഇന്നും ഒരു പോലീസ് ജീപ്പിന്റെ ശബ്ദം കാതോർത്ത് ഞാൻ ഉറങാ
തിരിക്കുന്നു..............